"Totalna Porażka: 12 godzin męki"- cz.4

Drugie piętro... korytarz...

(Gwen dobiega do schodów i się przed nimi zatrzymuje patrząc w górę. Zauważa, że stopnie są bardzo poniszczone i się sypią)

Duncan: Bu! (znajduje się za nią kładąc swoje ręce na jej ramiona)

Gwen: (nie reaguje tylko ciężko wzdycha) I co teraz? Jak dostać się na górę?

(Duncan próbuje coś powiedzieć, ale zaprzestaje, gdy tylko Scott i Courtney dobiegają do nich)

Scott: Aha! Oddajcie walizkę! (trzyma cały czas Courtney za rękę)

(Gwen odwraca głowe, a Duncan milczy. Scott przez chwile patrzy na nich zastanawiając się o co chodzi, a następnie wymienia wzrok z Courtney. On i dziewczyna skrępowali puszczają swoje ręce)

Courtney: (marszczy brwi i powoli podchodzi do Gwen) Daj walizke

Gwen: (rozgląda się, a następnie rzuca walizkę do góry na zniszone schody) Haha, nie tym razem Courtney!

Courtney: Scott, zrób coś!

(Scott wchodzi na zniszone schody, przeskakując szybko z jednego na drugi)

Gwen: Duncan, zrób coś!

(Duncan krzywi się, a następnie rusza za Scott'em)

Courtney: Przesuń się! (tyrpie Gwen)

Gwen: (łapie ją za ramienie) Czekaj Courtney (zmienia głos na łagodny) Nie chce się z tobą kłócić, chce żebyś mi mogła ufać

Courtney: (szarpie się z uścisku) Tobie się nie da zaufać gotko!

Gwen: (smutnieje) Nie chce być złym człowiekiem, uwierz mi (puszcza ją) Czy przebaczysz mi?

Courtney: (stanęła w miejscu) Przebaczyć co?

Gwen: To z Duncan'em

Courtney: (parska) Gryzie Cię sumienie za to co zrobiłaś? Nie obchodzi mnie to!

(Gwen spuszcza głowę na dół. Po chwili Duncan spada ze schodów na podłoge piętra na którym się znajdują)

Duncan: (jęczy z bólu) Ała!

Scott: (zatrzymuje się na jednym stopniu, zabiera walizkę i zadowolony uśmiecha się) Z nami nie macie szans!

Courtney: (przechodzi obok Duncan'a obojętnie i wchodzi ostrożnie na schody) Jak na złość muszą być te schody aż tak rozwalone!

Scott: (schodzi po nią i podaje jej rękę) Chodź szybko!

(Courtney chwyta go za rękę szybko biegnąc za Scott'em. Za nią schody całkowicie się rozpadają)

Duncan: (wstaje) Musimy iść za nimi!

Gwen: (zdołowana) Zostaw, niech mają walizkę

Duncan: (zaskoczony) Co się dzieje Gwen?

Gwen: Nic, po prostu znajdziemy inną walizkę, może ta jest akurat pusta

Duncan: (wkurzony) Nie chce szukać innej, ale już i tak nie zamierzam ich gonić, bo nawet nie mam pojęcia jak się tam dostać

Gwen: (obojętna) Odpuszczamy?

Duncan: Nie wiem, zastanowie się

Trzecie piętro... Korytarz...

(Scott wchodzi na piętro i przyciąga do siebie Courtney)

Courtney: (zdziwiona) S-scott, co ty robisz?

Scott: (nieśmiało) Ja... emm... Wybacz mi to co mówiłem, że jesteś wkurzająca. Poniosło mnie

Courtney: (spokojnie) W porządku, ale czy możesz mnie już puścić?

Scott: Tak, jasne (puszcza ją i się troszke odsuwa) Tak właściwie to chciałem coś jeszcze powiedzieć (pewny siebie) Podoba mi się Twój charakter

Courtney: (trochę skrępowana zaczyna się złościć) Nie dogaduj mi tylko szukaj czy tu przypadkiem nie ma klucza

Scott: Ale ja nie żartuje, serio podoba mi się Twój charakter i Twoja determinacja. Jesteś po prostu ideałem

Courtney: (przewraca oczami) Masz ze sobą te klucze?

Scott: Tak, mam

Courtney: To na co czekasz?

(Scott wyjmuje z kieszeni klucze)

Courtney: (zabiera mu dwa klucze i próbuje otworzyć walizke) Pasuje! (stwierdza z uśmiechem i otwiera walizkę w jego dłoniach) O nie! (szybko ją zamyka)

Scott: Co jest?

Courtney: (z przerażeniem) Tam jest bomba!

Scott: (poszerza oczy) Co?! Bomba?! (rzuca walizkę w dół zniszczonych schodów)

Drugie piętro... korytarz...

Duncan: (ciężko wzdycha) Odpuśćmy (w ręce wpaduje mu walizka)

Gwen: (uśmiecha się lekko) Chyba los nam sprzyja

Duncan: (uśmiecha się szeroko) Zapomnij o tym co powiedziałem. Gramy dalej (widzi, że walizka jest otwarta) I patrz w dodatku nie musimy szukać klucza (otwiera walizkę i wybucha bomba)

BUM!

(dym przez chwile się unosi w powietrzu, a za chwile opada. Duncan i Gwen zostali pokryci zieloną mazią)

Gwen: (krzywi się) O fuj! Mam Cie dość Duncan! Lepiej jak sama sobie zaczne radzić! (poszła przed siebie)

Duncan: (otwiera szeroko oczy) Co ja zrobiłem?! Przecież to nie moja wina! Gwen? Gwen! Czy to ma być koniec?!

Gwen: (zatrzymuje się na chwile, ale się nie obraca) Tak, koniec z nami (z powrotem idzie przed siebie)

Duncan: (zrezygnowany) Oh facet! (puka się w czoło)

Trzecie piętro... Korytarz...

(Courtney i Scott są zaskoczeni po usłyszanym dzwięku huku)

Scott: Mam nadzieje, że nic nikomu się nie stało

Courtney: Przynajmniej nam nic

*kibelek zwierzeń*

*Scott: (zadowolony) Muszę przyznać, że jednak Courtney mi się spodobała. Jest urocza i do tego ma temperament. Nawet zacząłem jej ufać po tej akcji z Kłem. Miło, że na nią trafiłem*

*Courtney: (rozmyśla) Scott nie jest taki zły. Nie co mnie zaskakuje, bo nie jestem pewna czy to tylko podstęp czy naprawdę jest ze mną szczery. Jednak nie zostawił mnie, kiedy miał okazje uciec z walizką. Hmm, dobrze jest z nim współpracować (uśmiechnęła się)*

Scott: (podchodzi do drabiny) Idziemy wyżej?

Courtney: A mamy inne wyjście? (podchodzi do niego i łapie się drabinki)

Scott: (uśmiecha się) Prosze, panie przodem

(Courtney również się uśmiechnęła i zaczęła wspinać się na górę)

Czwarte piętro... Biblioteka...

(Courtney wchodzi do środka, a za nią pojawia się Scott)

Courtney: (widzi Bridgette siedzącą przy biurku) Bridgette?

Bridgette: (wstaje od biurka) Dobrze was widzieć! Byłam tutaj z Trentem, ale on gdzieś zniknął, a ja nie wiem co robić

Courtney: (znudzona) Co mnie to interesuje?  (rozgląda się po pomieszeniu) Scott, widzisz tutaj coś?

Scott: (chodzi po pomieszaczeniu zaczynając sprawdzać wszystko) Na razie nic Courtney

Bridgette: (z irytowana) Tak wam pieniądze przewróciły w głowie, że nawet mi nie pomożecie?

Scott: To jest gra o milion, a nie gra kto komu pomoże

Courtney: Właśnie. Chyba, że chcesz nam pomóc poszukać walizki to wtedy na to się zgodzimy

(Bridgette w złości zamyka oczy na chwile)

*kibelek zwierzeń*

*Bridgette: Czemu ja muszę mieć takiego pecha?*

Scott: (podchodzi do jednego z regałów) Sam kurz i nic po za tym (wyjął jedną książke i rzucił ją za siebie, wtedy w dziurze po brakującej książce pojawiło się oko) Courtney?

Courtney: (podeszła do niego) Znalazłeś tutaj coś?

Scott: Za reagałem może być ukryte przejście, jednak- (przerwał, bo z dziury na twarz wyskoczył mu szczur) Aaa! (zaczął krzyczeć, ale zauważył że Courtney patrzy na niego ze zdziwieniem. Natychmiastowo ucichł, prostując się i zrzucając z siebie szczura) Gryzonie (skrzyżował ręce i przewrócił oczami oraz plecami oparł się o regał)

Bridgette: Mogło mu się coś stać! (pochyliła się biorąc szczura do rąk, a szczur ugryzł ją w palec) Ała! (upuściła szczura na podłoge, który potem gdzieś powędrował)

Courtney: (zbliżyła się do Scott'a dotykając ręką jego policzka) Nic Ci nie zrobił (uśmiechnęła się)

Scott: (uśmiechnął się też rozprostowując ręce) To chyba dobrze (obiął ją w talii)

(Courtney i Scott popatrzeli sobie w oczy, a następnie regał obrócił się)

Bridgette: (spojrzała na regał) To tak musiał zniknąć Trent

Za regałem... Winda...

Scott: (uśmiecha się jeszcze bardziej) Zostaliśmy sami

Courtney: (rozgląda się po pomieszczeniu) Miałeś racje, jest tu przejście

Scott: (wciąż trzyma ją w talii) Zróbmy chwile przerwy w szukaniu

Courtney: Scott, wiesz o tym, że to jest na czas i liczy się każda sekunda

(Scott patrzy na nią zawiedziony)

Courtney: (ulegle) No może chwila przerwy nie zaszkodzi

Scott: Ha ha (śmieje się nerwowo) Super (opiera się o przyciski od windy i podłoga zaczyna się trząść i podnosić do góry)

(Scott i Courtney tracą równowage i Scott leci na Courtney przyciskając ją do ścianki windy i automatycznie całując ją. Oboje patrzą zdziwieni na siebie)

*kibelek zwierzeń*

*Scott: (szczęśliwy) Pocałowałem ją! (spada mu uśmiech z twarzy) Tylko teraz pewnie dostane za to w twarz*

*Courtney: (zdezorientowana) Nie wiem, co powiedzieć (za chwile zaczyna się cieszyć)*

Scott: Ja-

Courtney: (przerywa mu) To było-

Scott: (przerywa jej) Ja chciałem-

Courtney: To było takie-

Scott: (pyta szybko) Ch-chcesz ze mną chodzić?

Courtney: Tak, ale daj mi dokończyć, bo to było-

(Scott nie daje jej dokończyć i całuje ją jeszcze raz)

Courtney: (przerywa pocałunek) Takie niesamowite! (rumieni się)

*Kibelek zwierzeń*

*Courtney: (zaszokowana) Czy ja podświadomie się zgodziłam na chodzenie ze Scott'em? (mruży oczy i jęczy) Ah dziewczyno, żadnych związków, bo będziesz musiała podzielić się kasą! (normalnie, ale z rozmyślanien) Tylko, że jak uwine go sobie wokół palca to wszystko odda mnie. (uśmiecha się wrednie) Właśnie tak powinnam postąpić (spada wredny uśmiech z jej twarzy) Czy ja przypadkiem nie przesadzam? (łapie się za głowe) Ah! Tyle myśli wędruje przez mój umysł!*

*Scott: (szeroko się uśmiecha) Ale mi ta laseczka zawróciła w głowie (przestaje się uśmiechać zdając sobie sprawe z tego, co powiedział) No właśnie, zawróciła mi w głowie... a zapomniałem o forsie. Chociaż zawsze można mieć i dziewczynę i pięniądze. Hmm...*

Scott: (odsuwa się) Przepraszam

Courtney: (patrzy w dół) Scott... j-ja nawet nie wiem czy powinnam się zgodzić

Scott: (również patrzy w dół) A j-ja tak szybko zapytać

(oboje podnoszą wzrok na siebie)

Courtney i Scott: (mówią równocześnie) Właściwie to... (uśmiechają się) Znajdźmy pięniądze, a później zadecydujmy

Scott: Racja

Courtney: Dobry pomysł

Ostatnie piąte piętro... Komnata...

(Courtney i Scott wchodzą do pomieszczenia. Zdziwieni patrzą na ilość walizek w pomieszczeniu. Na środku zauważają Trent'a siędzącego bezradnie)

Trent: (spogląda na nich) Jak miło mieć tu gości (wstaje) Od razu wam mówię, że bez klucza nie otworzycie tych walizek. Możecie pomóc mi się jakoś wydostać?

Scott: (wkurzony łapie za ramie Trent'a i wpycha go do windy) Spadaj i tutaj nie wracaj! (siłą zamyka drzwi windy)

Courtney: (bierze jedną z walizek) Szybko, dawaj klucz!

Winda...

(Trent przyciska pare przycisków i udaje się na dół. Z całej siły otwiera drzwi windy, a następnie rzuca się na ściane, z której był tył regału)

Biblioteka...

Trent: (przewraca regał i wpada na podłogę) Eche, echem! (kaszle)

Bridgette: (wściekła podchodzi do niego) Jak mogłeś mnie tu zostawić?!

Trent: Bridge to nie tak! (wstaje i się otrzepuje) Oparłem się o regał i-

Bridgette: Daruj sobie te wymówki (idzie do drabinki) Jak już wiem, że nic Ci się nie stało to mogę spokojnie zejść na dół i zaczekać na koniec

Trent: (podchodzi do niej) Pójde z tobą (zawiedziony) Wycofam się dla Ciebie Bridge

Chris: (słychać jego głos z głośników) Minęło już 6 godzin odkąd szukacie i idzie wam beznadziejnie ludzie! Ze względu na to że nie chce mi się na was wszystkich patrzeć oraz żeby nie zanudzać telewidzów, osoby, które mają jakieś dylematy co do szukania walizki ODPADAJĄ! Bridgette i Trent, przykro mi, ale pozbawiam was zdobycia miliona!

Bridgette: (zadowolona) Świetnie!

Mur zamku... Ptasie gniazdo...

(orzeł opuszcza Harold'a do gniazda)

Harold: (podnosi się) Przynajmniej miałem miękkie lądowanie (łapie za walizkę)

(orzeł szybko siada na Harold'zie, przygniatając go)

Harold: Ał! (spod ptaka wystają mu ręce, w której trzyma walizkę i głowa. Patrzy w dół i widzi smutnego przechodzącego Kła. W pewny momencie orientuje się, że rekin zaczyna na niego patrzeć) O nie! (widzi, że Kieł oblizuje się i zaczyna się wdrapywać na mur) Panie Orle puść mnie (zaczyna się trzęść, a orzeł zaczyna krakać, ale nie schodzi. Przerażony patrzy jak rekin jest blisko) Ah nie zjedz mnie! (zamyka oczy)

(Kieł zabiera mu walizkę i połyka ją, a następnie schodzi na dół. Harold zdziwiony otwiera oczy)

*kibelek zwierzeń*

*Harold: Ciesze się, że rekin nic mi nie zrobił. Nie cieszę się z tego, że jestem przygnieciony przez orła i umknęła mi walizka. Przynajmniej mam klucz*

c.d.n...