Specjalny Odcinek Sądowy TPŁS-TDFH „Wyrok na sali rozpraw“

Specjalny Odcinek Sądowy TPŁS-TDFH „Wyrok na sali rozpraw“

Czołówka: (Muzyka leci, reflektory wysuwają się raz z jednej, a raz z drugiej strony studia, a obok nich wysuwają się również kamery. Zbliżenie na środek studia, na którym stoi Chris wraz z Donem)

Chcę sławnym być!

(Za dwójką prowadzących Leshawna, Jay, Ellody i Topher pozują do zdjęć jak najlepiej umieją )

Chcę sławnym być!

(Heather odpycha Alejandro, ale przed nią pojawiają się Josee oraz Jacques wychodząc na pierwszy plan)

Ja chciałbym być sławny!

(Przed Josse oraz Jacques pojawiają się Noah, Kitty i Emma. Obok podchodzi Owen, który przysłania Noah)

Chcę sławnym być!

(Przedstawiony jest widok na budynki miasta i jak w oddali Sierra goni Codiego)

Chcę sławnym być!

(Obok na chodniku stoi Duncan, który się uśmiecha i wymienia wzrok z Courtney. Scott zły łapie ją za nadgarstek)

Ja chciałbym być sławny!

(W głębi miasta Carrie, Mike, Zoey, Stephanie, Sugar i Bridgette rozdają ludziom swoje autografy. Na końcu muzyki rozlega się gwizd. Na samym końcu siedząc w samochodzie Gwen i Trent rumienią się wzajemnie patrząc na siebie)

TOTALNA PORAŻKA: ŁOWCY SŁAWY

Sala rozpraw. Duży, długi stół znajdował się na środku pomieszczenia, a za nim było puste tapicerowane czerwone krzesło. Po lewej stronie stanowisko zajmował zniecierpliwiony Dylan, a obok niego znudzona Scarlett. Po skosie tuż obok rudowłosej dziewczyny przy niewielkim stoliku siedział sam prokurator - mężczyzna w średnim wieku o twardych rysach twarzy, ciemnobrązowych włosach i ubrany w czarną togę. Główne drzwi do sali otworzyły się, a wtedy do środka weszły kadetki- Sanders i MacArtur prowadząc zdruzgotanego Duncana. Cała trójka minęła puste miejsca przeznaczone dla publiczności. Dziewczyny doprowadziły kryminalistę do stanowiska z prawej strony i uwolniły jego ręce z kajdanek. Obok Duncana doszedł Chef i niezadowolony usiadł.

„Chef?“ zdziwił się Duncan rozszerzając oczy i stojąc na nogach

„Lepiej bądź cicho chłopcze“ wyszeptał kucharz kładąc palec na ustach

Dylan z pełną satysfakcją uśmiechnął się skrycie. Sierżanki podeszły na środek i stanęły na przeciwko dużego stołu..

„Proszę wstać, sąd idzie!“ zakomunikowała radośnie MacArtur

Sanders ciężko westchnęła i się wyprostowała „Rozprawę poprowadzi sędzia Betty Ganson“ dodała normalnie

Prokurator, Scarlett i Chef wstali na baczność. Duncan skrzywił się i obserwował boczne drzwi, z których miał wyjść sąd. Scarlett spojrzała, że Dylan ciągle siedzi. Dziewczyna nachyliła się i pociągnęła go za przedramię aby wstał. Chłopak niechętnie podniósł się i przewrócił oczami. Kadetki ruszyły przed siebie podchodząc do drzwi, którymi weszły.

Starsza kobieta w siwych spiętych do tyłu włosach i w okularach na nosie weszła na salę. Zajęła miejsce za dużym długim stole „Proszę usiąść“ powiedziała spokojnie

Wszyscy zasiedli na swoje miejsca. Dylan i Duncan spojrzeli na siebie z nad przeciwka i wymienili między sobą zabójcze spojrzenia.

„Otwieram rozprawę przed Sądem Porażkowym“ poinformowała sędzia

„Hę?“ zareagował Duncan

„Będzie rozpoznana sprawa dwóch braci Duncana i Dylana Jones. Wstawili się oskarżeni i ich obrońcy“ mruknęła sędzia patrząc na prawo i na lewo

Duncan, Chef, Dylan i Scarlett wstali ponownie

„Jestem Chef Hatchet - obrońca z wyboru“ wskazał na siebie

Duncan ponownie dziwnie na niego spojrzał

„Dziękuję“ powiedziała sędzia

Duncan i Chef zasiadli z powrotem na swoich krzesłach

„Pre-adwokat Scarlett - również obrońca z wyboru“ przedstawiła się rudowłosa „Nazwisko moje pozostawiam w zatajeniu ze względów koniecznych, które mają na celu chronić moją prywatność i dane osobowe przez względy własne“ powiedziała szybko i pewnie siebie „Zresztą Wysoki Sąd został poinformowany wcześniej w tej sprawie“

„Zgadza się“ przyznała sędzia przytakując „Dziękuję“

Scarlett grzecznie usiadła

Dylan usiadł równo ze Scarlett „Nareszcie“ jęknął cicho

Sędzia Betty Ganson spojrzała na chłopaka po lewej, po czym przeniosła wzrok na mężczyźnie siedzącym na skonie „I Pan prokurator“

Mężczyzna wstał „Gary Moses“

„Dziękuję“

Prokurator usiadł na miejsce

„Nie wstawił się poszkodowany Pan Chris McLean ze względu na brak możliwości opuszczenia dotychczasowego reality-show o nazwie Totalna Porażka: Łowcy Sławy, w którym obecnie pełni rolę głównego gospodarza“ poinformowała sędzia „Otwieram przewód sądowy i udzielam głosu Panu prokuratorowi“

„Dziękuję“ mężczyzna po lewej stronie wstał po raz kolejny. Chwycił otwartą teczkę w dłoń ze swojego stolika „Oskarżam Duncana i Dylana Jones o to że podczas kręcenia odcinka dwunastego Totalnej Porażki: Łowcy Sławy na sztucznej Wyspie Pahkitew ulokowanej w Muskoka w okolicach Ontario dokonali się zniszczenia mienia zatapiając pół wyspy, w którym wyniku ziemia osunęło się do wody“ spoglądał cały czas na kartki w teczce „Sprawcy mieli przy sobie młot pneumatyczny. Na miejscu znaleziono puste kanistry po paliwie oraz kask, na którym znajdowały się odciski palców Pana Duncana. Poprzednia sprawa sądowa wobec Pana Dylana zakończyła się wskazaniem przez oskarżonego drugiego oskarżonego zasiadającego dzisiaj na tej sali - czyli Pana Duncana dla przypomnienia. Pan Dylan zeznał, że jego własny brat Duncan zmuszał go do wykonania owej zbrodni, ale jak usłyszeliśmy zarzekał się, że tego nie zrobił. Stwierdził również, że Pan Duncan mógł ucharakteryzować się po przez założenie tych samych ubrań, co pierwszy oskarżony i zafarbowaniu włosów sprayem na kolor brązowy, żeby wyglądać tak samo jak swój brat" kiedy spojrzał na Duncana to chłopak aż drgnął "Za popełnione przestępstwo oskarżonemu Panu Duncanowi grozi do dziesięciu lat pozbawienia wolności biorąc pod uwagę drugi raz zniszczenie mienia Pana Chrisa McLeana oraz inne przestępstwa popełnione na przestrzeni lat, a Panu Dylanowi nie karanemu wcześniej za współudział lub dokonanie całej broni od roku pozbawienia wolności do lat trzech. Dziękuję bardzo“ zamknął teczkę i usiadł

„Dziękuję“ mruknęła sędzia i wyjęła z pod stołu kask zapakowany w przezroczysty woreczek „Tutaj jest kask, z którego pobrano odcinki palców“ postawiła obok

„Nonsens!“ jęknął Duncan i wstał „To co zeznał mój brat to istne kłamstwa!“ oparł się rękami o blat

„To ty nie kłam!“ uniósł się Dylan odrywając się od krzesła „Wszyscy wiemy jaki z Ciebie kryminalista“ powiedział zadowolony

„Cisza!“ zawołała sędzia uderzając młotkiem o blat, co skupiło uwagę chłopców „Czy zrozumieliście treść aktu oskarżenia?“ spytała oschło

„Tak, zrozumiałem!“ odpowiedział każdy z nich

„Czy Pan Dylan przyznaję się do popełnionej zbrodni?“ Sędzia Betty Ganson spojrzała na chłopaka w czerwonej koszulce

„Nie, nie przyznaję się, a przynajmniej w pełni“ odpowiedział przejeżdżając nerwowo palcami o krawędź stołu

„A czy Pan, Panie Duncanie“ zwróciła się do niego sędzia „Przyznaję się Pan do popełnionej zbrodni?“

„Ja tego nie zrobiłem!“ krzyknął przeraźliwie „Musicie mi uwierzyć!“

„Jednak w akcie oskarżenia Pan prokurator wspomniał, że Pan dokonał się już wielu przestępstw i zniszczył Pan już raz mienie Pana McLeana“ powtórzyła mrużąc oczy

„Tak...“ przyznał nieśmiało Duncan „Ale to nie ja tym razem!“ wrzasnął przerażony i nieco wkurzony

Chef zamknął na moment oczy i pokiwał przecząco głową

„A Pan, Panie Dylanie“ zwróciła się do niego sędzia „Ma Pan prawo do składania wyjaśnień przed sądem, a może Pan również odmówić składania wyjaśnień. Jaka jest Pana decyzja?“

„Chcę mówić“ przyznał Dylan

„Proszę opowiedzieć nam jeszcze raz tym razem przed Panem Duncanem, co dokładnie wydarzyło się tamtego dnia“

„Wydarzyło się to że mój braciszek przybył sobie od tak do programu i zniknął zamiast skupić się na zadaniu!“ odezwał się Duncan

„Panie Duncanie, nie udzieliłam Panu głosu“ rzekła uderzając raz młotkiem o blat

„No właśnie siedź cicho i nie odzywaj się nic!“ warknął Dylan krzyżując ręce

„Ale Panie Dylanie proszę stać prosto i nie takim tonem“ upomniała go sędzia

Dylan rozprostował ręce układając je wzdłuż tułowia

„Pff!“ parsknęli oboje

„Rozumiem, że Pan Duncan również będzie zeznawał?“ zapytała sędzia

„Oczywiście, że tak. Muszę się bronić!“ powiedział nerwowo Duncan wyprostowując się

„W takim razie skoro ciężko będzie nam wysłuchać wyjaśnień obu Panów po kolei, podłożymy Panom podkład muzyczny, aby Panowie wyśpiewali na zmianę o co w tym wszystkim chodzi i co się stało“

„To żart?!“ spytali jednocześnie Dylan i Duncan niezadowoleni kierując wzrok na prokuratora, który wyjął z pod blatu stołu laptopa

Sędzia wyjęła pendrive „Nie obecny Pan McLean prosił o otworzenie tej muzyki w odpowiednim momencie, więc pozwalam na spełnienie prośby poszkodowanego“

Prokurator wstał i podszedł, aby zabrać od sędzi pendrive. Wrócił na miejsce i włożył nośnik do laptopa. W całej sali rozległa się muzyka (Inspiracja: Skid Row- 18 And Life)

„Proszę, aby zaczął Pan Dylan“ wskazała sędzia

„Duncan już od dziecka, miał zapędy przestępcze“ wyśpiewał Dylan wykrzywiając usta w smutek „Dowody jasno wskazują, że ten kask miał tylko on!“ wskazał na obiekt na stole sędzi

„Dylan był porządnym chłopakiem, aż do tej jednej pory“ wyśpiewał Duncan i przymrużył jedno oko patrząc ciągle na swojego brata „A zatopił wyspę, żeby upodobnić się do mnie!“ wskazał na siebie

„W domu było dobrze, a on wolał kraść“ wyśpiewał Dylan udając zmartwionego

„Podrzuciłeś dowody, żeby było na mnie, ale to był tylko on!“ wtrącił się gniewnie Duncan

„Próbuje mnie wrobić!“ wyśpiewali razem i wskazali na siebie nawzajem równocześnie „Ja jestem niewinny!“ położyli ręce na swoich torsach „Zostaniesz skazany“ skrzywili się patrząc na siebie „Więzienie to twój drugi dom!“ wskazali palcami w dal „Nie próbuj mnie wrobić, nie uda Ci się to" opuścili ręce i zmarszczyli brwi „Popełniłeś zbrodnię, jesteś jedyny winny tuuuuuuu! Ołł ... ołł!“

Sędzia Betty Ganson uderzyła trzy razy młotkiem o blat stołu sprawiając się chłopcy się uspokoili. Wskazała rękę na Dylana

„Duncan mnie przymusił i kazał wziąć mi kanister do rąk“ wyjaśniał dalej śpiewająco Dylan „Najpierw miałem podpalić las, a potem wziąć pneumatyczny młot“

„Wszyscy go chwalą i mówią, "Dylan to miły gość"“ wyśpiewał Duncan mniej emocjonalnie „Jednak on wolał wziąć zły wzór i wpakować siebie w kłopoty“

„Raz dwa i tak poszło od raz pół wyspy do wody“ Dylan machnął ręką w na dół pokazując, że tak się stało

„Nie jestem nawet współwinny, bo to on wykombinował sam ten plan!“ bronił się Duncan trzęsąc się zaś ze złości

„Młody i trafi na długo za kraty!“ wyśpiewali ponownie razem „Kara i tak na Ciebie czeka!“ spięli się w sobie „Jesteś zbrodniarzem, nie ominie Cię to!“ odwrócili wzrok od siebie i spojrzeli na sędzie „On ciągle kłamie, musicie uwierzyć mi!“ poklepali się to klatce „Skażcie jego, bo to na pewno był ooooon!“ znowu skazali na siebie nawzajem

Sędzia uderzyła raz młotkiem o blat

„"Nawet nie jestem współwinny" - tak powiedział Duncan“ zakpił śpiewająco Dylan

„On sam wymyślił wziąć pneumatyczny młot“ Duncan dalej próbował przekonać wszystkich

„Jego wina, że pół wyspy zatopiło się!“ wyśpiewali razem próbując odejść od swoich stanowisk, ale ich obrońcy ich chwycili nie pozwalając im zrobić kroku na bok

Muzyka skończyła się

„Wezwijcie chociaż świadka w mojej sprawie!“ zawołał normalnie Duncan

„Uważam to za dobry pomysł“ potwierdził kucharz obok

„Ciekawe jakich świadków“ zaśmiał się Dylan

„Czy Pan prokurator ma pytania do oskarżonych?“ zapytała sędzia

„Nie mam pytań, dziękuję“ powiedział mężczyzna i schował laptopa pod blat

„A czy Pani pre-mecenas ma pytania?“ dopytała sędzia

„Tak, kogo chce wezwać na świadka człowiek zwany Duncanem?“ dociekała Scarlett

„Podpinam się do pytania“ odezwał się Chef

„Na świadka chce wezwać Courtney“ powiedział pewny siebie Duncana

„Hę?“ zdziwił się Dylan

„Pani Courtney..?“ zwróciła się sędzia do Duncana

„No Courtney, taka dość zadziorna dziewczyna, włosy ma do ramion“ przejechał ręką po ramieniu pokazując jej długość włosów

„Ale proszę powiedzieć jej nazwisko“ nalegała sędzia

„Umm... nazwisko?“ zakłopotał się Duncan

„Tak, nazwisko“ powtórzyła sędzia

„Ona się nazywa Courtney... Courtney...“ Duncan przetarł ręką o kark intensywnie myśląc „No ta co poznałem ją w tym durnym programie!“ opuścił rękę i spojrzał na kucharza z pełnia nadzieją „Chefie, podpowiedz“ szepnął zmieszany

Na mnie nie licz, ledwo co pamiętam większości imion, a ty się mnie jeszcze o nazwiska pytasz" odparł z pogardą kucharz

„Nie zna nazwiska swojej dziewczyny, haha!“ zaśmiał się Dylan

Scarlett uderzyła Dylana z łokcia w żebra

„Au!“ pisnął cicho Dylan łapiąc się za bok

„Dylan chciał powiedzieć, że prawdziwy oskarżony nie może wezwać na świadka kogoś kogo nie umie podać dokładnej tożsamości“ mruknęła szybko Scarlett

Duncan załamał ręce pochylając się nieco do przodu

„Dokładnie“ przyznał Dylan trzymając się ciągle za bok

„Na świadków nie mogą być wzywani również Ci, którzy są w trakcie udziału w programie Totalnej Porażki: Łowcy Sławy“ poinformował prokurator

„Dziękuję każdej ze stron“ mruknęła sędzia „Świadkowie nie będą potrzebni w tej sprawie. Proszę oskarżonych o zajęcie swoich miejsc“

Duncan i Dylan zasiedli na krzesłach i niespokojnie spojrzeli na sędzie

„Czy któraś ze stron ma jeszcze pytania do oskarżonych?“ dopytała sędzia

„Mam pytanie do Pana Dylana“ odezwał się prokurator

Dylan niechętnie wstał patrząc na mężczyznę

„Wyśpiewał Pan, Panie Dylanie, to Pan wziął podpalił las i używał pneumatycznego młotu. Rozumiem, że przyznaję się Pan do winy?

„Tak, ale pod przymusem mojego brata!“ wykrzyczał podenerwowany Dylan

„To dlaczego Pan kłamał na poprzedniej sprawie, że to Pan Duncan próbował się do Pana upodobnić?“ prokurator zadał kolejne pytanie

„J-ja...“ wyjąkał Dylan coraz bardziej zakłopotany

Duncan błądził wzrokiem raz patrząc na brata, a raz na prokuratora

„Panie prokuratorze“ odezwała się Scarlett „Mój oskarżony działał pod presją przymusu jaki napierał na niego owy przestępca siedzący naprzeciwko“

„Duncan nie mógł go przymusić, bo Dylana zabrano, a Duncan dalej brał udział w programie i nie miał możliwości komunikacji się z innymi“ powiedział Chef

Sędzia Betty Ganson zanotowała na kartce przed nią o czym mówiono „Czy to wszystko z Pana strony Panie prokuratorze?“

„Tak to wszystko dziękuję“ odparł mężczyzna i skinął głową

„A ze strony obrońców?“ sędzia kolejny raz spytała

„Tak, dziękuję“ powiedziała Scarlett ciężko wzdychając

„Ja też już nie chce nic pytać“ odparł Chef

„Panie Dylanie, może Pan usiąść“ rzekła spokojnie sędzia

„Taa“ jęknął Dylan siadając

„Ja mam za to pytania“ wstał szybko Duncan „Dlaczego ta rudowłosa dziewczyna jest nazywana pre-adwokatem albo pre-mecenasem jak jest za młoda na to?!“ jęknął „I dlaczego Chef jest moim obrońcą? I dlaczego ja ciągle w tym siedzę skoro nic nie zrobiłem?!“

Scarlett i Chef i Dylan skrzywili się

„Uchylam odpowiedzi na te pytania“ powiedziała sędzia i uderzyła młotkiem o blat „ Proszę usiąść“ obserwowała jak niezadowolony Duncan siada na miejsce „Zamykam przewód sądowy i udzielam głosu Panu prokuratorowi“

„Już?“ zareagowali Dylan i Duncan

Sędzia uderzyła trzy razy młotkiem

Prokurator wstał „Duncan i Dylan Jones“ zaczął mężczyzna patrząc raz na jednego, a raz na drugiego „Dorośli mężczyźni, a zrobili dużo głupstw. Zatopienie połowy wyspy to nie jest niewinna zabawa, ponieważ na wyspie mogły być prawdziwe zwierzęta, które mogły zginąć“ westchnął „Pan Chris McLean poniósł stratę w wysokości trzydziestu ośmiu milionów dolarów“

Dylan i Duncan opuścili szczęki z wrażenia

„Weznania Pana Dylana na poprzedniej rozprawie były fałszywe, dlatego Pan Dylan nie uniknie kary“ kontynuował prokurator

Dylan opuścił załamany głowę

„Patrząc znowu na Pana Duncana nie dowiedzieliśmy się niczego czy Pan Duncan naprawdę przymusił swojego brata Pana Dylana do popełnienia czynu czy nie. Pozostają nam tylko dowody w postaci odcinków palców zgromadzonych na tym kasku“ mężczyzna wskazał na obiekt na biurku

Duncan oparł ręce o blat stołu i zmartwiony spojrzał w dół

„Dlatego Wysoki Sądzie przez wiele zwątpień wnoszę o decyzję Sądu w sprawie kontynuacji dalszej rozprawy wobec Pana Dylana za składanie fałszywych zeznań lub uznaniem Pana Dylana za winnego wnoszą kare dwóch lat pozbawienia wolności. Panu Duncanowi za wgląd w kryminalną przeszłość i nie przyznanie się do winy wnoszę karę pięciu lat pozbawienia wolności bez możliwości warunkowego zawieszenia“

„Dziękuję“ powiedziała sędzia

„Dziękuję“ odparł prokurator i usiadł

„Proszę obrońców“ rzekła sędzia

Scarlett i Chef wstali

„Sprawa nie została rozwiązania jak wspomniał Pan prokurator“ zaczęła mówić pierwsza Scarlett „Dylan trochę się pogubił, ale powodem tego był Duncan, który zamiast dawać bratu za czasu dzieciństwa dobry przykład, pokazywał swą kryminalną stronę. Brakowało wśród  nich miłowania się i oto biedny Dylan skończył jak skończył, że aż musiał kłamać. Duncan zawsze był zajęty czymś złym, dlatego dalej jesteśmy przekonani, że to on zrobił to wszystko. Proszę, aby Sąd wymierzył karę najniższą w sprawie fałszywym zeznaniom Dylana i uniewinnił z popełnionego czynu zatopienia połowy wyspy. Dziękuję“ usiadła i ziewnęła

Dylan wytrzeszczył oczy starając się nie panikować bardziej

Chef odchrząknął „Ja tylko wiem, że Dylan przyszedł do programu, nagle połowa Wyspy Pahkitew runęła, Chris się wkurzył, a nagrania wskazywały na Dylana“ wymienił kucharz i spojrzał na Duncana „Wiem, że on nie mógł tego zrobić, bo zajęty był za lataniem za dziewczyną i innymi durnymi problemami miłosnymi“ klepnął Duncana w ramie „Ale jak już musi dostać karę to taka jaką Sąd uzna. Dzięki“ usiadł

„Aha... Chefie“ Duncan zrobił grymas na twarzy

„Tyle mogłem“ mruknął Chef rozkładając ręce

„Teraz niech wstaną oskarżeni“ rozkazał sąd

Dylan i Duncan wstali i unieśli niepewnie wzrok na sąd

„A o co wy prosicie Sąd?“ zapytała sędzia

„Proszę o najniższy wyrok, bo przyznaję się do winy. To ja zatopiłem połowę Wyspę Pahkitew, a nie Duncan“ powiedział nieśmiało Dylan „Po prostu się przyznaję“ zamknął oczy „Chcę iść w przyszłości na studia prawnicze, chociaż znajomość prawa u mnie słaba“ otworzył oczy „Żałuję popełnionego czynu. Dziękuję“ usiadł na miejsce

Duncan patrzał w szoku na swojego brata „Wiem, że... Dylan źle zrobił, ale nie zniszczcie mu życia wsadzając go za kraty“ przymrużył oczy ze zmartwienia „Przykro mi, że bierze ze mnie zły przykład, ale on się nie starał ze mną pojednać“ spojrzał na sąd „Dajcie mi uniewinnienie, bo ja nic nie zrobiłem“ usiadł

„Wyrok zostanie ogłoszony po naradzie“ sędzia spojrzała na swój zegarek na ręce „Albo teraz“

„Wstawać wszyscy!“ zawołała MacArtur z drugiego końca sali

Prokurator, Scarlett, Dylan, Chef i Duncan wstali znowu

„Wyrok w imieniu Kanady, Sąd Porażkowy po rozpoznaniu sprawy Duncana i Dylana Jones uznaje, aby dokonać wszczęcia kolejnej rozprawy wobec Pana Dylana w celu ustalenia wyroku za składanie fałszywych oświadczeń wobec swojego brata, a Pana Duncana uznaje za winnego dokonanego czynu i wymierza karę dwóch tygodni prac społecznych i zobowiązuje oskarżonego do informowania przebiegu sądu raz na trzy dni. Proszę usiąść“

Prokurator, Dylan i Chef usiedli na miejsca od razu, Dylan z ulgą padł na krzesło, a Duncan był w szoku, ale również usiadł.

„W tej sprawie sąd dopatrzył się szeregu okoliczności łagodzących, ponieważ wobec Pana Dylana sprawa nie jest jasna, dlatego kolejna sprawa sądowa będzie prowadząca z udziałem ojca oskarżonego i innych świadków“

Dylan zagryzł zęby ze złości

„Sąd za to uznał winnego Pana Duncana za możliwość przymuszenia Pana Dylana do zarzuconego mu czynu lub wywarcie złego wpływu na psychice swojego brata, stąd kara dwóch tygodni prac społecznych. Myślę, że dzięki temu wyrokowi Panu Duncanowi uda się zrozumieć, że ciągłe występki są złe i stanie się normalnym obywatelem Kanady przestrzegającym prawo“

„Ha... ha.. hahahaha!“ Duncan buchnął śmiechem starając się go stłumić

„Kara zawsze może być podwyższona“ dodała sędzia

Duncan natychmiast ucichł i się skrzywił

„Panowie, jeżeli ktoś niszczy mienie wartę powyżej dwustu tysięcy dolarów ponosi karę od jednego roku do dziesięciu lat wiezienia bez możliwości zawieszenia tej kary. Panowie aż popełnili się straty trzydziestu ośmiu milionów dolarów, gdzie przy takiej stracie kara powinna być wydłużona do dwudziestu pięciu lat więzienia, ale na Panów szczęście taka kara nie istnieje. Przez wszystkie wątpliwości sąd nałożył wam karę odpowiednią do zrozumiałości całej sprawy. To wszystko w tej sprawie, zamykam rozprawę i dziękuję państwu“ sędzia Betty Ganson wstała widząc, że reszta osób również. Udała się w stronę bocznego wyjścia

„Nareszcie!“ ucieszyła się Sanders rozprostowując ręce i przeciągając się „Chodźmy stąd“ szepnęła do MacArtur

Druga kadetka skinęła głową i obie wyszły głównymi drzwiami. Duncan zmierzył wzrokiem Chefa

Kucharz uśmiechnął się nie śmiało i sięgnął do kieszeni po swojego smartphone. Włączył połączenie i odwrócił głowę „Dostał tylko prace społeczne“ mruknął cicho Chef do telefonu

„Tylko nie rób głupot“ powiedziała Scarlett widząc rozgniewanego Dylana

Chłopak w czerwonej koszulce odszedł od stołu i wyszedł na środek sali. Duncan zły przeniósł wzrok na brata i zrobił to samo co on. Oboje zbliżyli się do siebie patrząc na siebie w nienawiścią. Po chwili ich wyrazy twarzy się rozluźniły i uśmiechnęli się.

„No nieźle!“ odparł Duncan przyjaznym głosem „Wkopałeś mnie“

„A ty się nie dałeś do samego końca“ powiedział zadowolony Dylan „Nie miej mi tego za złe, że chciałem się stać trochę popularny“ zacisnął rękę w pięść i nadstawił do przodu

„Duncan przybił mu żółwika „Spoko brachu“ uśmiechnął się jeszcze szerzej

„Mam tylko nadzieję, że mi zapłaci za zmarnowany czas“ mruknęła pod nosem Scarlett i poszła w stronę wyjścia

„Panie Dylanie“ odezwał się prokurator zjawiając się obok chłopców „Kolejna rozprawa zaczyna się za dwie godziny“ poinformował normalnie „Proszę nie opuszczać budynku do tej pory“

„Okay“ powiedział niechętnie Dylan

Prokurator oddalił się i wyszedł tymi samymi drzwiami co sędzia

„Jejku teraz będę mieć ojca na głowie“ jęknął Dylan

„To już wolę moje prace społeczne niż spotkanie z naszym ojcem“ ucieszył się Duncan

„Właśnie chłopaku-kryminalisto“ powiedział Chef kończąc rozmowę i chowając telefon do kieszeni „Chris każe Ci odbyć pracę społeczne w jego programie, który teraz prowadzi“ podszedł do chłopaków bliżej

„Serio?“ jęknął Duncan „Zaś mam wracać do tego reality-show?“ zdziwił się

„Ale nie jako uczestnik, tylko jako skazaniec odbywający prace społeczne“ doinformował i chwycił Duncana za ramie. Pociągnął go w stronę wyjścia

Duncan szedł zmuszony do przodu „To znaczy, że-“ przerwano mu

„Będziesz mógł widzieć Courtney i resztę popaprańców!“ zawołał za nim Dylan

„Tak!“ ucieszył się Duncan unosząc radośnie pięść w górę, po czym opuścił rękę „Scott szykuj się na mękę“ powiedział uderzając tą samą pięścią o swoją pustą dłoń. Uśmiechnął się złośliwie

Chef prowadził dalej Duncana i tylko pokiwał przecząco głową.







NOTA AUTORSKA

Duncan wraca i będzie w każdym odcinku tego sezonu, aż do samego końca! Chyba już lepszego rozwiązania nie było, żeby odpadł, ale był dalej w programie 😀 Cieszycie się?

Ułożenie piosenki zajęło mi najdłużej ze wszystkich i tak naprawdę gdybym nie wpadła na odpowiednią muzykę do tego odcinka to tego odcinka by nie było. 18 And Life sprawiła, że ten pomysł został wykreowany.

Co do samego w sobie odcinka jeden z najtrudniejszych do opisania, ponieważ starałam się odwzorować prawdziwą rozprawę sądową, chociaż nie wiem czy może być na takiej rozprawie dwóch oskarżonych siedzących na przeciwko siebie 😅

A wy kogo wolelibyście na obrońce - Scarlett czy Chefa? 😏